naging gago sa taong nagmahal sa akin ng totoo ng wlang hinihintay na kapalit.. na tanging pagmamahal lng ang hinahangad.. ang maramdaman niyang importante sya sa akin.. at ang higit sa lahat.. ang hindi sya umiiyak... dahil ako na rin ang nagsabi sa kanya na kapag hinangad mo ang isang simpleng bagay.. mkukuha mo ang mga bagay na hindi mo inaasahang dumating... ang mga positibong ekspektasyon at hindi puro salubsob ang nadarama...
pag malaman nyang me iba ako.. alam kong "pakyu" sasabihin nya at iiyak... pero anong gagawin ko.. pinasok ko ang kaguluhang to na ako lang ang nakakaalam.. at tiyak ako lang din ang makakasagot ng tanong dito sa utak ko...
isang pagkukunwari... kpag naglalapat na ang aming mga labi..
nahihirapan ako sa bawat saglit na kayakap ko sya...
dahil alam kong mabigat ang pinapasan ko..
at di ko namalayan namutawi sa labi ko ang mga salitang to
"sorry... di ko sinasadya.. marahil naging tanga ako sa panahong iyon"
at inakala nyang nag'sorry ako dahil sa naging naughty ako sa kanya...
at umurong bigla ang aking dila.. wla na akong nasabing salita...
"There are some words spoken that can never be taken back and there are some words that will never be forgotten.it is only with the heart that one can see rightly,
what is essential is invisible to the eye"
No comments:
Post a Comment